II. Dünya Savaşı yıllarında Alman ordularının Bulgaristan’a kadar ilerlemesi ve Türkiye’yi de tehdit eder duruma gelmesi, Trakya’nın boşaltılmasını gündeme getirmişti. Bunun üzerine Milli Eğitim Bakanlığı, Kepirtepe Köy Enstitüsü’nün bölgeden taşınması kararını almıştı. Buna göre Kepirtepe Köy Enstitüsü öğrencileri Hasanoğlan’a nakledilerek burada yapılmakta olan Köy Enstitüsü’nün inşaatında çalışacaklardı. Bu karar tam da Kepirtepelilerin işe koyulup su aramaya, binalarını yapmaya başladıkları döneme denk gelmişti. Neticede Trakya’nın boşaltılması ihtimali sebebiyle Kepirtepe Köy Enstitüsü inşaatı durduruldu. 18 Nisan 1941 tarihinde Kepirtepe Köy Enstitüsü öğrencilerinin bir kısmı Ankara’ya gönderildi. Hasanoğlan köylüsü tarafından karşılanan öğrenciler getirdikleri battaniyeler üstlerine örtülerek camide, kilimler üzerine yatırıldılar. Bu ilk öğrenci grubun ardından; henüz 1, 2, 3. sınıftan ibaret olan Kepirtepe Köy Enstitüsü’nün, 22’si kız olmak üzere 266 öğrencisi, beş kafile halinde Hasanoğlan Köyü’ne getirildi. İlk olarak köy camisinin bir köşesine yerleştirilen öğrenciler, zamanla köy okuluna ve bu civardaki uygun yerlere kurulan çadırlara taşındılar .II. Dünya Savaşı ortamında şartların ağırlığını tahmin etmek güç değildir. Zaten Köy Enstitülerini önemli kılan nokta, bu güç şartlar altında hedefine yürümek istemeleridir. Hasanoğlan’a ulaşan Kepirtepeliler hemen ertesi günü halktan temin ettikleri aletlerle işe koyulmuşlardı. Hasanoğlan’a su getirmekle ve on üç adet çeşme yapmakla işe başlayan Kepirtepeliler, ayrıca demiryolu tarafına diğer enstitülerden gelen ekiplerle birlikte Hasanoğlan Köy Enstitüsü’nün temellerini atmışlardı.Yaklaşık dokuz ay Hasanoğlan’da kalan Kepirtepeliler, 10 Şubat 1942’de tekrar Kepirtepe’ye döndüler. İşte İstanbul-Edirne asfalt yolu üzerinde Lüleburgaz’a beş kilometre uzaklıkta Kepirtepe denilen mahalde, Enstitüsü’nün kesin olarak kurulması ve yerleşmesi ancak o zaman gerçekleşti.
