Ne kadar çok elimiz oldu, baksana...

EL TUTUŞA TUTUŞA/Can Yücel
Ne kadar çok elimiz varmış meğer!
İlkin, senin elinle tutuşan benimki
Sonra çocuklarınki
Gençlerinki
Tekel İşçilerininki
Sonra, ellerin elleri...
Ne kadar çok elimiz oldu, baksana,
Tutuşa tutuşa
Bir orman yangını gibi

*

ablasinin nişanliğini istemiş ödünç,
teyzem daha toplu, oturmamiş üstüne entari,
teyelle, iğneyle ayarlamişlar üstüne
anamin.
Babam, kavilleri üzre, gelip topkapi dişindaki evlerine,
anami alip, kaçbir tiramvaylan aktarma,
bebeğe götürmüş o afrodit’i
bebek sirtlarina çikmişlar.
Babam oturtmuş anami çayira,
denizi göstermiş,
iyi şeylerden söz etmişler,
derken öpecek olmuş anami,
anam çoktan razi.
Babam el atinca orasina, burasina,
''fistandaki iğneler batmaz mi eline!
Ay! Demiş bağirmiş babam…
O gün, o çayirda, o an
düştüğüm için ben anamin imgelemine,
yaşamda da, şiirde de
böyle iğneli konuşmak''Can Yücel