''Yağmur giderek azaldı. Daha doğrusu rüzgar arttınca yağmur iri, seyrek tanelere dönüşerek yavaşladı.
Seyrek taneleri yok sayarak “Kesildi!” deyip korunaktan çıktık. Bize kimse bir şey demedi ama arkadaşlar benim sözüme uyunca yola çıktık. Şansımız varmış, rüzgarın artmasına karşın yağmur tümden kesildi. Ali Yılmaz Öğretmen de geldi. Öğretmen önce çalışalım mı? diye bize sordu. Yanıt beklemeden kendisi yukarıya tırmandı. “Aman çocuklar dikkat, ıslaktır, kaypaktır!” uyarıları yaptı. “Soğukmuş, ıslakmış söylemleri içinde makasları tamamladık. Üste çıkmamak üzere tahtaları boy erdiği yerlere çaktık. Çatı, tepesi açık alt kanatları kapalı bir şekle girdi. Zaten tahtalar arkalıklı çakıldı. Alt uçların kiremit döşenmesinde kolaylık olsun düşüncesiyle tahtalar aralık çakılmıştı. Yere inince öğretmen, “Gelmemeyi düşünmüştüm, ne iyi ettim de geldim, ” Bugünkü işimizi yarına bırakmadık!”dedi. Hep birlikte Birinci depoya gittik. Hava yağmazsa öğleden sonra bir grubumuz kiremit dizmeye başlayacak. Depolar kalkan duvarlı, hemen makasları dizleye başladık. Birinci makastan sonra öğretmen karşı tarafa geçti oranın ilk makasını oturttu. Duvar üstü bağlantılarında uyumsuzluk, fırtınalarda çatı kalkmasına neden oluyormuş. İki taraftan da üçüncü kirişleri hazırlarken öğle paydosu oldu. Öğretmen çok sevinçli. “Yağmur bizi gırbaçladı!”dedi. İyi ki yollar çamur olmuyor, bir de Kepirtepe gibi çamur olsa durumumuz ne olacaktı? Ali Yılmaz Öğretmen elini kaldırarak kuzey-batı taraflarını önce gösterdi:
Bakın bakın dağlara değil yakınımıza dek kar gelmiş, rüzgar kuytulukları beyaz beyaz. Kar bizim çatıları bekliyor; kiremiti örter örtmez yağacak!”dedi. Arkadaşlar, bakıp bakıp arka arkaya, “Sahiden kar yağmış!” dediler. Karşı dağlarda gördüğümüz beyazlığın burnumuz dibine gelmesine aldırmadan koşuşarak yemeğe döndük.''
İbrahim Tunalı _ Kepirtepe Köy Enstitüsü_Hasanoğlan Yüksek Köy Enstitüsü Mezunu
*
Fotoğraf: Kepirtepe Köy Enstitüsü öğrencileri Hasanoğlan'da -16 _ -31 derece soğukta binanın çatısını yapıyorlar.
Ankara-Hasanolan'da!
Seyrek taneleri yok sayarak “Kesildi!” deyip korunaktan çıktık. Bize kimse bir şey demedi ama arkadaşlar benim sözüme uyunca yola çıktık. Şansımız varmış, rüzgarın artmasına karşın yağmur tümden kesildi. Ali Yılmaz Öğretmen de geldi. Öğretmen önce çalışalım mı? diye bize sordu. Yanıt beklemeden kendisi yukarıya tırmandı. “Aman çocuklar dikkat, ıslaktır, kaypaktır!” uyarıları yaptı. “Soğukmuş, ıslakmış söylemleri içinde makasları tamamladık. Üste çıkmamak üzere tahtaları boy erdiği yerlere çaktık. Çatı, tepesi açık alt kanatları kapalı bir şekle girdi. Zaten tahtalar arkalıklı çakıldı. Alt uçların kiremit döşenmesinde kolaylık olsun düşüncesiyle tahtalar aralık çakılmıştı. Yere inince öğretmen, “Gelmemeyi düşünmüştüm, ne iyi ettim de geldim, ” Bugünkü işimizi yarına bırakmadık!”dedi. Hep birlikte Birinci depoya gittik. Hava yağmazsa öğleden sonra bir grubumuz kiremit dizmeye başlayacak. Depolar kalkan duvarlı, hemen makasları dizleye başladık. Birinci makastan sonra öğretmen karşı tarafa geçti oranın ilk makasını oturttu. Duvar üstü bağlantılarında uyumsuzluk, fırtınalarda çatı kalkmasına neden oluyormuş. İki taraftan da üçüncü kirişleri hazırlarken öğle paydosu oldu. Öğretmen çok sevinçli. “Yağmur bizi gırbaçladı!”dedi. İyi ki yollar çamur olmuyor, bir de Kepirtepe gibi çamur olsa durumumuz ne olacaktı? Ali Yılmaz Öğretmen elini kaldırarak kuzey-batı taraflarını önce gösterdi:
Bakın bakın dağlara değil yakınımıza dek kar gelmiş, rüzgar kuytulukları beyaz beyaz. Kar bizim çatıları bekliyor; kiremiti örter örtmez yağacak!”dedi. Arkadaşlar, bakıp bakıp arka arkaya, “Sahiden kar yağmış!” dediler. Karşı dağlarda gördüğümüz beyazlığın burnumuz dibine gelmesine aldırmadan koşuşarak yemeğe döndük.''
İbrahim Tunalı _ Kepirtepe Köy Enstitüsü_Hasanoğlan Yüksek Köy Enstitüsü Mezunu
*
Fotoğraf: Kepirtepe Köy Enstitüsü öğrencileri Hasanoğlan'da -16 _ -31 derece soğukta binanın çatısını yapıyorlar.
Ankara-Hasanolan'da!