KAHRIN AĞIR İŞÇİLERİ...
10 KİŞİYE 1 KİTAP
Çoğunlukla ortaokul-lise kitaplarını isterdik. Kimi kitaplar
yetmez; tüm sınıfa 4-5 kitap verildiği olurdu. Kitaplar
ad çekilerek dağıtılır; o kitaptan kimlerin yararlanacagı
saptanırdı (*). Meslek derslerinin çoğu güzeldi. Son sınıfta.
ders kitabı olmamasına karşın. Kate Wofford'un,. adı "Köy
Okullarında Öğretim" olan kitabı bizlere dağıtıldı.
1. sınıftaydık. Hakkı Gökçen, Osman Gökçen ve Şevki Acar' ın da
yararlanacağı kitabı Hamdi Akçaoğlu alıp gitmiş . Ders tarih, öğretmen
de Özdemir Coşkuner.
Öğretmen önce Osman Gökçen'i kaldırdı . Osman, kitabın kaybolduğunu
söyledi. Sonra Şevki Acar'ı kaldırdı . O da 'kaybolduğunu söyledi.
Sıra Hakkı Gökçen'e gelince öğretmen dayanamadı :
" Ulan, bir kayboldu, iki kayboldu!" diyerek Hakkı Gökçen'e tokadı
yapıştırdı .
Hamdi Akçaoğlu kitabı çıkarınca, öğretmen söylenenlerin doğru olduğunu anladı ve çok üzüldü. Hakkı Gökçen'i çağırıp özür diledi.
SON KOY ENSTİTÜSÜ
TOLO 37 çocukların eğitim çizelgesi ek olarak verilmişti,. Bu kitabı
epeyce inceledik.
Geceleri elektrikler verilmezdi Yatakhanelerde-fener yakardik
(önceleri yatakhanelere hiç elektrik verilmezdi.). Mürekkep
şişesine gaz doldurup fitil takarak kandil yapıp ders çalışan arkadaşlarımız bulunurdu.
Ne sıkıntılı yıllardı o yıllar... Doğru dürüst karnımız doymaz
bir yandan,.. üstümüzde başımızda yok bir yandan... Fakat
şu kârımız oldu: Sıkıntı çekmeye alıştık biz... Piştik iyice.. Çok
dayanıklı yetiştik. Sonradan çekeceklerimize daha o günlerden
hazırlanmış olduk. Değilse, katlanma zorunda kaldığımız haksızlıklara, çektiğimiz eziyetlere, gördüğümüz işkencelere tahammül
edilemezdi. Her bakımdan koylüce bir dayanma gücümüz var bizim, Dost düşman, bunu herkese kabul ettirdik. inanmayan
varsa, beri gelsin, anlatalım.
Yıllardır iğne deliklerinden geçirildik. Mikroskoplarla suç arandı bizde. Mesnetsiz, delilsiz çekmediğimiz ceza kalmadı . Gene de gözümüzü kırpmadan yürüyüp gidiyoruz. Gülümseyebiliyoruz her yapılana... Kahrın ağır
işçileri deyin bize..
Talip Apaydın,
Köy Enstitüleri Yılları-1
10 KİŞİYE 1 KİTAP
Çoğunlukla ortaokul-lise kitaplarını isterdik. Kimi kitaplar
yetmez; tüm sınıfa 4-5 kitap verildiği olurdu. Kitaplar
ad çekilerek dağıtılır; o kitaptan kimlerin yararlanacagı
saptanırdı (*). Meslek derslerinin çoğu güzeldi. Son sınıfta.
ders kitabı olmamasına karşın. Kate Wofford'un,. adı "Köy
Okullarında Öğretim" olan kitabı bizlere dağıtıldı.
1. sınıftaydık. Hakkı Gökçen, Osman Gökçen ve Şevki Acar' ın da
yararlanacağı kitabı Hamdi Akçaoğlu alıp gitmiş . Ders tarih, öğretmen
de Özdemir Coşkuner.
Öğretmen önce Osman Gökçen'i kaldırdı . Osman, kitabın kaybolduğunu
söyledi. Sonra Şevki Acar'ı kaldırdı . O da 'kaybolduğunu söyledi.
Sıra Hakkı Gökçen'e gelince öğretmen dayanamadı :
" Ulan, bir kayboldu, iki kayboldu!" diyerek Hakkı Gökçen'e tokadı
yapıştırdı .
Hamdi Akçaoğlu kitabı çıkarınca, öğretmen söylenenlerin doğru olduğunu anladı ve çok üzüldü. Hakkı Gökçen'i çağırıp özür diledi.
SON KOY ENSTİTÜSÜ
TOLO 37 çocukların eğitim çizelgesi ek olarak verilmişti,. Bu kitabı
epeyce inceledik.
Geceleri elektrikler verilmezdi Yatakhanelerde-fener yakardik
(önceleri yatakhanelere hiç elektrik verilmezdi.). Mürekkep
şişesine gaz doldurup fitil takarak kandil yapıp ders çalışan arkadaşlarımız bulunurdu.
Ne sıkıntılı yıllardı o yıllar... Doğru dürüst karnımız doymaz
bir yandan,.. üstümüzde başımızda yok bir yandan... Fakat
şu kârımız oldu: Sıkıntı çekmeye alıştık biz... Piştik iyice.. Çok
dayanıklı yetiştik. Sonradan çekeceklerimize daha o günlerden
hazırlanmış olduk. Değilse, katlanma zorunda kaldığımız haksızlıklara, çektiğimiz eziyetlere, gördüğümüz işkencelere tahammül
edilemezdi. Her bakımdan koylüce bir dayanma gücümüz var bizim, Dost düşman, bunu herkese kabul ettirdik. inanmayan
varsa, beri gelsin, anlatalım.
Yıllardır iğne deliklerinden geçirildik. Mikroskoplarla suç arandı bizde. Mesnetsiz, delilsiz çekmediğimiz ceza kalmadı . Gene de gözümüzü kırpmadan yürüyüp gidiyoruz. Gülümseyebiliyoruz her yapılana... Kahrın ağır
işçileri deyin bize..
Talip Apaydın,
Köy Enstitüleri Yılları-1
Cem Yayıymevi, 1973, sayfa 71
